Od Guree CD.Amerdill

Sweti, który był nieco większy niż reszta i miał rogi, kopytka oraz pyszczek czerwone, zamiast niebieskich, ukłonił się głową.

- Witajcie, nazywam się Denegres. Jestem ojcem wszystkich tu obecnych Sweti. - uśmiechnął się.

- Dzień dobry, jestem Amerdill, a to jest Guree. - przedstawiła nas szara wadera, a ja skinąłem głową na gest powitania. - Ojcem? Wow, duża armia...

- My, Sweti, mamy w naturze duże i częste mioty. Można powiedzieć, że jestem przywódcą jednego z dwóch pobliskich stad. - odparł dumnie Denegres. Wadera pokiwała głową w zrozumieniu, choć lekkie wręcz zdziwienie dalej było malowane w jej minie, gdy tylko zerkała na armię drobnych istotek.

- Dziękujemy za pomoc z imperialnymi tygrysami. - westchnąłem. Samiec uśmiechnął się.

- Nie ma problemu. Dlaczego tak właściwie Was gonili? Co narobiliście? - zaśmiał się Denegres.

- Rany... jak to opisać... pewien z tygrysów, który nie jest kowalem, wpuścił nas gdzieś, gdzie nie powinniśmy wchodzić. - uśmiechnąłem się. - No to gdy kowale wrócili z przerwy obiadowej, to się nieźle zezłościły...

- Kuźnia? - przechylił głowę samiec Sweti.

- Otóż to. - zaśmiała się Amerdill. - Chwila, czegoś nie rozumiem. Pewien czas temu zostaliśmy pogonieni przez Sweti... a teraz stają nam w obronie?

- Być może było to drugie stado. Jest ono bardziej... jakby to powiedzieć... agresywne. - zaśmiał się Denegres.

196 słów

< Amerdill? >